Otuz beş yaşındaki Kraliçe II. Elizabeth’ten üç yaş küçük ama tarzıyla bir çağ ilerisinde olan Jackie Kennedy, hem kusursuz Fransızcası hem de şık gardırobuyla övüldüğü Paris’ten Londra’ya muzaffer bir şekilde geldi.
Bu, John F. Kennedy’nin başkanlığının ilk büyük yurt dışı gezisiydi ve Avrupa büyük heyecan yaşadı. Kraliyet, Elizabeth’in Jackie’ye karşı kıskançlıkla dolu olduğuna inanmamızı isterdi, özellikle de Prens Philip’in dünya sahnesinin daha göz alıcı yeni sevgilisine yaltaklanması nedeniyle.
Netflix dizisi kraliyetin yaralarına tuz basıyor ve kraliçenin Jackie tarafından “ilgisiz, zeki ve dikkat çekici” olmadığı gerekçesiyle acımasızca görevden alındığını bildiriyor.
Birlikte geçirdikleri akşam ve dedikodular o kadar da kötü değildi ama Britanya hükümdarının tanıdığı 13 görevdeki ABD başkanıyla yaptığı olağanüstü toplantılar serisinin en utanç vericisiydi.
JFK, Viyana’da Sovyet lideri Nikita Kruşçev ile yaptığı iki günlük meşakkatli zirvenin ardından sarsılmış halde Londra’ya geldi ve kraliçeyle buluşmasından önce birkaç saat süren özel görüşmeler sırasında yakın dostları İngiliz aristokrat David Ormsby-Gore ve Başbakan Harold Macmillan’a teslim oldu. Kennedy, başkanlığı boyunca her iki Britanyalıya paha biçilmez sırdaşlar olarak güvendi.
Ancak o akşam masada Elizabeth, erkeklerin tavsiyelerini tercih eden bir başkomutanı tanımakta zorlandı; kabinesinde ya da destek için başvurduğu yakın arkadaş çevresinde hiç kadın yoktu.
O ilk akşam yemeğinin zorlukları hızla unutuldu ve II. Elizabeth, Jackie’yi gelecekteki vesilelerle karşılayacaktı – ancak ne yazık ki kocasının planladığı resmi ziyaret için hiçbir zaman zaman olmadı. Ülkeler arasındaki ilişkiler de zarar görmedi. Kennedy, görevde olduğu dönemdeki diğer tüm Amerikan başkanlarından daha fazla, Britanya’nın faşizme karşı inatçı direnişine, demokratik geleneklerine ve azalsa da etkili küresel rolüne saygı duyan, ömür boyu bir İngiliz hayranıydı. Jackie, Vogue’un sayfalarında Elizabeth’i gölgede bırakıp biyografi yazarı tarafından “Amerika’nın Kraliçesi” olarak anılırken, JFK başkanlığı boyunca -bazen kendi kabine üyelerinin hayal kırıklığına uğramasına rağmen- büyük ölçüde İngiliz tavsiyelerine güvendi ve onunla olan özel ilişkiyi modernleştirdi. Her iki ülkenin de nükleer çağın zorluklarını aşabilecek sağlam müttefikler olarak kalmasını sağlamak.
4 Haziran 1961’de ilk Amerikalı çift Londra’ya geldiğinde büyük bir heyecan yaşandı. Yarım milyon insan Kennedy’lerin başkente girişini izlemek için sokaklarda sıraya girdi ve ertesi gün kalabalıklar, Jackie’nin yeğeninin vaftiz töreni için Westminster Katedrali’nde onları bir anlığına görmek için toplandı. Anna Christina RadziwillPolonyalı prens Stanislaw Albrecht “Stas” Radziwill ile evli olan kız kardeşi Lee’nin kızı. O akşam atlı polisler tarafından korunan 2.500 kişi, başkanlık Rolls-Royce’unun gelişini beklemek için Buckingham Sarayı’na akın etti. Birçoğu onun gidişini izlemek için iki buçuk saat kaldı.
Jackie’nin sırdaşlarından ikisi, kraliçe hakkında, geleneksel İngiliz ve modern Amerikan duyarlılıklarının çatışmasıyla körüklenen ve konuklar gelmeden önce bile gergin bir atmosfer yaratan sert dedikodular kaydetti. İlk bakışta Kennedy’ler ender görülen bir iltifatla karşılaştılar: 1918’de Woodrow Wilson için düzenlenen eyalet ziyafetinden bu yana hiçbir ABD başkanı Buckingham Sarayı’nda yemek yememişti. Bununla birlikte, 1960’ların başındaki Britanya’nın hâlâ kapalı dünyasında, davetli listesiyle ilgili perde arkasında tartışmalar vardı.
Saray tarafından kimi davet etmek istediği sorulduğunda Jackie, Prenses Margaret’i sorarken, kocası da Kent Düşesi ve Kraliçe’nin teyzesi Prenses Marina’yı görmek istedi. Margaret partilerde ablasından daha komikti; Rusya Büyük Düşesi ve Yunanistan ve Danimarka Prensi’nin kızı Marina o kadar trend belirleyiciydi ki, kendi adını taşıyan bir renge sahipti: Marina mavisi. Jackie ayrıca kız kardeşinin ve eniştesinin de orada olmasını istiyordu, ancak Lee ikinci evliliğini yapıyordu ve Stas üçüncü evliliğini yapıyordu ve kraliyet protokolü, akşam yemeği misafirleri söz konusu olduğunda boşanmanın anlaşmayı bozan bir şey olduğunu dikte ediyordu.
Sarayın Jackie’nin misafirlerine itiraz etmesi ve Jackie’nin de itiraz etmesi üzerine diplomatlar ileri geri gitti. Gore Vidal’ın Jackie’nin kendisine anlattıklarına göre, saraya son ültimatomu veren Başkan olmuştu: “Bizim için endişelenmeyin, gayri resmi olarak buradayız.” İngiliz hükümetinde alarm zilleri çalıyordu. Kennedy’nin kraliyet muamelesi görmesini istiyordu ve bu yüzden saray Radziwill’lere teslim oldu – her ne kadar elli kişilik akşam yemeğinin son davetli listesi First Lady için kötü bir sürpriz olsa da. Kennedy’lerin en çok tanışmak istediği iki kraliyet mensubu için yer yoktu.
“Kraliçe intikamını aldı. . . . Jackie, Vidal’a “Margaret yok, Marina yok, bulabildikleri her İngiliz Milletler Topluluğu Tarım Bakanı dışında kimse yok” dedi. Her ne kadar Jackie’nin hoşnutsuzluğu büyük Amerikalı hikaye anlatıcısı tarafından muhtemelen görmezden gelinmiş olsa da, bu apaçık ortadaydı. Vidal, Jackie’nin şunları söylediğini kaydetti: “Sanırım kraliçe beni üzdü. Philip hoş ama gergindi. Aralarında kesinlikle bir ilişki duygusu yoktu. Kraliçe yalnızca bir kez insandı.”
Bu, II. Elizabeth’in Kennedy’lerin Kanada’ya yaptığı son devlet ziyareti hakkında soru sorması ve First Lady’nin 7/24 halka açık olmanın zorluğundan duyduğu öfkeyi dile getirmesiyle geldi.
“Kraliçe oldukça komplocu görünüyordu ve ‘Bir süre sonra akıllı oluyorsun ve kendini kurtarmayı öğreniyorsun’ dedi.” Akşam yemeğinden sonra Kraliçe, “Resimleri sever misin?” diye sordu ve Jackie’yi uzun bir galeriden geçirdi ve Tablolardan birinin önünde durdu. Van Dyck ayağa kalktı ve şöyle dedi: “Bu iyi bir at.”
Vidal’a göre Jackie, Elizabeth’i “oldukça yorucu” buluyordu; bu sözleri yıllar sonra Prenses Margaret’e tekrarladı ve Jackie ona “Ama o bunun için oradaydı” dedi.