Ira Sachs’ın sorunlu bir aşk üçgeninde değişen yakınlık akımlarını konu alan yeni dramasının arkasındaki şirketler çöktüğünde pasajlar Motion Picture Association’ın derecelendirme paneline göre, muhtemelen bir R bekliyorlardı.
Ancak MPA, NC-17 derecelendirmesiyle geri döndü ve dağıtımcıyı, ticari marjinalleştirme veya yoğunluğunu azaltacak kesintiler riskinden ziyade filmi (bu yılın başlarında Sundance’te prömiyeri yapılan) derecelendirilmemiş olarak yayınlamaya zorladı. bir (n röportaj ile Los Angeles zamanlarıSachs, MPA’yı 1950’lerin modası geçmiş bir kalıntısı olarak tasvir etti ve nadiren yayınlanan NC-17’nin arkasında güçlü bir tehlikeli kültürel sansür ve olası homofobi kokusu tespit etti.
Birbirimizi anlamamız için: pasajlar Mubi’nin 4 Ağustos’ta Los Angeles ve New York’ta lanse ettiği ve önümüzdeki haftalarda diğer şehirlere de yayıldığı film, bol miktarda seks, hem gey hem de heteroseksüel seks içeren bir film. Ancak, genellikle oldukça sıcak olsa bile, özellikle açık veya uzaktan gereksiz değildir.
Her şeyden önce, seks, filmin duygusal dokusunun ayrılmaz bir parçası, karakterlerin değişken ilişkilerinde gezinme biçimleri, duygularını nasıl ifade ettikleri ve bir araya gelip ayrıldıklarında bedenleri aracılığıyla bağlantılarını nasıl keşfettikleri. Başka bir deyişle, filmin seks ve çıplaklığı tasvir etmedeki açık sözlülüğü, onu Amerikan sinemasından çok Avrupa sinemasına yaklaştırıyor.
Sachs’ın filmiyle ilgili reyting tartışması da geliyor oppenheimer seks sahneleri içeren ilk Christopher Nolan filmi olduğu için sosyal medyada ve basında tartışmalara yol açtı. Cillian Murphy’nin bilim adamı J. Robert Oppenheimer ve Florence Pugh’un metresi olarak hem eski evliliğinden önce hem de evlilik sırasında buluşması, yayına, görülebilen terli et parçaları göz önüne alındığında standart olan bir R derecesi kazandırdı.
Ancak insanların bunun hakkında konuşuyor olması bile – ve hiç kimse bu konuda Nolan’ın kendisinden daha yüksek sesle konuşmadı – yalnızca Amerikan filmlerinin seks ve duygusallık hakkında ne kadar titiz olduğunun altını çiziyor.
Her iki filmdeki seks sahneleri de açık bir anlatım amacına hizmet ediyor. Nolan’ın filminde, Oppenheimer’ın çekiciliğini ve bunun, ekranda çok fazla karmaşıklık kazanacak kadar uzun süre kalmamış olsa da entelektüel merakı, politik radikalizmi ve mükemmel cinsel arzularıyla ayırt edilen bir kadın üzerindeki nihai yıkıcı etkisini aktarıyorlar.
Gerçek ilişki – bir kez ilişki sırasında ve bir kez de, bir güvenlik duruşmasında akıldan çıkmayan bir hayalet olarak ortaya çıktıktan sonra – kısa ve biraz mekanikken, Murphy ve Pugh bir odanın karşılıklı yanlarındaki sandalyelerde çırılçıplak uzun bir cinsel ilişki sonrası tartışmaya girerler. oda oturmuş, dikkatlice yerleştirilmiş ve kasıkları gözden uzak tutacak şekilde çerçevelenmiş. Sahne, bir çıplaklar kolonisinde idari bir iş için yapılan bir röportaja benziyor. Erotik dışında her şey.
Paris setindeki sahne pasajlar Öte yandan, MPA’yı açıkça büyüleyen, erotik ve duygusal olarak yüklü, kaygan ve hassas. Aksiyon, narsist Alman film yapımcısı Tomas’ın (Franz Rogowski) İngiliz grafik sanatçısı Martin (Ben Whishaw) ve son uzun metrajlı filminin kutlama partisinde tanıştığı Fransızca öğretmeni Agathe’yle (Adèle Exarchapoulos) evliliğinden ayrılmasının ardından başlar.
Martin’le yatağa geri döndüğünde, Tomas kendini aşağı yukarı sunar ve bu da bir affetme girişimi, bir uzlaşma, kalıcı duyguların üzücü bir kabulü ya da Tomas’ın bir ilişkiye girerken erkeğini manipülatif bir şekilde tutma girişimi olabilecek sekse yol açar. yeni bir ilişki keşfetmek. Ya da bunların hepsi olabilir.
Filmin diğer seks sahneleri gibi, dramatik bir şekilde yüklü ve çarşafların ayrıntılı bir şekilde örtülmesi olmadan tek bir çekimde çekilmiş olmasına rağmen, zar zor grafik. Sahnenin belki de en açık yönü, Tomas’ın ellerinin Martin’in gövdesini bir veya iki samimi okşama için kıvrılmış görüntüsüdür. Açıkça söylemek gerekirse: Popo çatlağını tutuyor.
Jüri heyetinin özellikle kızmış helikopter ebeveynleri gibi tepki vermesine neden olan, söz konusu sahnenin tuhaf cinselliği tasvir etmesi miydi? 2000’den beri müstehcen LGBTQ filmlerine ilişkin kısa bir araştırma, Gregg Arakis de dahil olmak üzere çoğunun muhtemelen NC-17 damgasından kaçınmak için derecelendirilmeden yayınlandığını ortaya koyuyor. Gizemli deriFrancis Lees Tanrının kendi ülkesiAndrew Haighs hafta sonu ve Sachs’ın 2012’deki özelliği, Işığı açık bırak. Bu filmlerin hiçbiri herhangi bir şekilde müstehcen değil. (Hem queer temalı hem de queer olmayan NC-17 sınıflandırmasını kabul eden filmler arasında Abdellatif Kechiche’nin filmi var. Mavi En Sıcak renktirExarchapoulos’un da rol aldığı Cannes Altın Palmiye ödüllü; Pedro Almadovarlar Kötü Eğitim; Ang Lees şehvet, dikkat; Steve McQueens utanç; ve Andrew Dominik’in Marilyn Monroe biyografisi, SarışınNetflix’teki ilk çıkışından önce minimum sinema gösterimi olan.)
Amerikan filmlerinde sekse yönelik en ilkel tutum, MPA kararlarının ötesinde Hollywood’un kendisine kadar uzanıyor. Seks ve tavizsiz duygusallık, 1980’lerde ve 1990’ların başındaki erotik gerilim filmlerinin en parlak döneminden bu yana ana akımdan neredeyse tamamen yasaklandı – gibi filmler Öldürmek için giyinmiş, Amerikan jigolosu, vücut ısısı, ilkel içgüdü, 9½ hafta, son baştan çıkarma, gecenin rengi Ve kıymıklar. Ekrandaki insanlar seks yaptı ve o zamanlar onu sevdi.
O dönemden nispeten hassas olan yayınlar bile mevcut stüdyo prodüksiyonlarına kıyasla sıcak ve utanmaz hissettiriyordu – Kevin Costner ve Susan Sarandon arasındaki ateşli kimyayı düşünün. boğa durhamya da Dennis Quaid’in Ellen Barkin’in neredeyse karyola direğine tırmanmasına neden olan ilgisi büyük basit.
Amerikan filmlerinin bu kadar cinsellikten arındırılmasına ne sebep oldu? Özgürleşen 1970’lerin arta kalan sanatsal ruhu gitgide uzaklaştıkça, atölyeler giderek daha kurumsal ve düşüncelerinde daha az yaratıcı hale geldi. Filmlerin kârlı olabilmesi için yalnızca ABD’de (muhafazakar Kızıl Eyaletler ve İncil Kuşağı bölgeleri dahil) değil, aynı zamanda birçok ülkenin seks ve çıplaklık konusunda katı kurallara sahip olduğu uluslararası alanda da gösterilmesi gerekiyordu.
Süper kahraman filminin yükselişi, şehvet tabutuna yeni bir çivi oldu. İçinde Süpermen 70’lerin sonu ve 80’lerin başındaki filmlerde Christopher Reeve ve Margot Kidder arasında kesinlikle bir şeyler vardı. Ancak çizgi romandan ilham alan yeni aksiyon filmleri dalgasında, kahramanlar o kadar cinsiyetsiz ki, üreme organlarından bağımsız Ken’ler ve Barbie’ler de olabilirler.
Amerikan filmlerinde hala seks hakkında konuşuluyor, en sonuncusu gibi müstehcen, müstehcen komedilerde genellikle en çocukça ve ahlaksız yollarla. Alınmadım. Ama bunu nadiren bilinçsizce tasvir ederler.Elbette, gonzo coitus gibi istisnalar vardır. Beau korkuyor veya çılgın üçlü sevinç yolculuğu. Ama artık herkesin o anlara bu kadar değer vermesi, ne kadar ender hale geldiklerinin bir göstergesi.
Adrian Lyne’nin 20 yıllık bir aradan sonra yönetmenliğe geri dönmesinin ardından – topallama Derin su – vaat edilen kıvılcımları yaratamamak, bu yılın başlarında Sundance’te yetenekli yeni gelen Chloe Domont’un 90’ların yetişkin gerilim filmlerine dönüşündeki cinsel hararet hakkında çok şey tartışıldı, adil oyun20 milyon dolara Netflix’e satıldı. Ancak filmi, atalarına rakip olacak kadar sevimsiz veya şehvetli olmasa da, eğlenceli olacak kadar perişan – ve modası geçmiş cinsiyet dinamiklerini ters çevirme konusunda zekice – buldum. Ayrıca klasında biraz hesaplanmış görünüyordu.
Fransız sinemasında gördüğümüz tamamen doğal seks tasviri Başkalarının çocukları, ell, yaban hayatı veya göldeki yabancı – ilişki dilinin ayrılmaz bir parçası olarak, yaralanma olarak, işlem para birimi olarak veya hatta bir tehlike ve entrika unsuru olarak – Amerikan filmlerinde indie sınırının ötesinde düşünülemez görünüyor.
Filmde kültürel tartışmanın bir parçası haline gelen sözde seks-pozitif hareket nerede? Kablolu yayın ve akış platformları, sıcak içeriği engellemeyen şovlarla ihlale atladı – sizce Kız, emin değilim, P Vadisi, Bridgerton, Game of Thrones, coşku Ve Beyaz Lotus.
Öyleyse, yetişkinlerin büyük ekranlarda sekse ve duygusallığa yönelik tutumlarının olmaması durgunluk mu yoksa geriye doğru bir adım mı? Birçoğu ikna edici bir şekilde bunun 1990’ların sonlarından beri böyle olduğunu iddia edebilir. Ancak, aşırı sağ muhafazakarlığın MeToo sonrası liberal çekingenlikle birleştiği mükemmel bir fırtınanın eşsiz bir anında olduğumuz da düşünülebilir. Sosyal medyada, bazı Z Kuşağı sinemaseverleri bunu yaptı hatta sorgulandı Filmlerde seks sahnelerinin yeri var mı? Cidden çocuklar, daha çok dışarı çıkmalısınız.
Sette yakınlık koordinatörlerinin varlığı, şüphesiz oyuncular için artan bir güvenlik ve güven ortamı yaratmaya ve vücut özerkliğinin temel sınırlarını belirlemeye yardımcı oldu. Ancak pek çok çekingen Avrupalı film yıldızının aksine, çoğu büyük Amerikalı sanatçı soyunup başlamaktan çekiniyor.
Netflix’in 4. Sezonunda Penn Badgley’nin mahrem sahneleri çekmekten hoşlanmadığını ifade etmesini ve karakteri için daha az seks ve dış görünüm konusunda ısrar etmesini izleyin. Sen evliliğine olan saygısından. Oyuncu bir röportajda “Hollywood’un bu yönü beni her zaman çok rahatsız etmiştir” dedi. çeşitlilik röportaj. Ancak multiplekste tam teşekküllü duygusallık eksikliğinden yakınan çoğumuz, hangi Hollywood’dan bahsettiğini merak ediyor olabiliriz.